توسط دیپتی یاداو: زمان اقامه نماز ظهر جامعه هوی در داخل مسجد ناجیایینگ در 27 ماه مه فرا رسیده بود که در کمال تاسف همگان، نیروی پلیس چین در شهر ناگو در استان یوننان وارد صحنه شد و دروازه ورودی حرم را مسدود کرد. به تدریج، مقامات تمام چهارراه های بلوک را اشغال کردند و خشم عمومی را برانگیختند که منجر به سنگ اندازی و خشونت شد. بعداً، منطقه با قطع اینترنت مواجه شد و به‌روزرسانی‌های منظم در مورد وضعیت متوقف شد. این نگرانی وجود دارد که مسجد بلافاصله پس از محاصره توسط نیروها تخریب شده است.

این تنها یک نمونه از کل مجموعه تخریب‌های مسجد هوی است که معماری عربی را در سال‌های اخیر به تصویر می‌کشد. ماشین‌های قانون‌گذاری ح‌ک‌چ (حزب کمونیست چین) فعالیت‌ها را به همان اندازه بی‌ضرر می‌دانند که تماشای محتوای مذهبی در اینترنت را نشانه اولیه رفتارهای افراطی آینده می‌دانند، هرچند قوانین نیمه کاره را برای ملت مشروعیت می‌بخشد. قانون اساسی چین بیان می‌کند که شهروندان از آزادی اعتقادات مذهبی برخوردارند، اما اعمال مذهبی را به «فعالیت‌های مذهبی عادی» محدود می‌کند، بدون اینکه اصطلاح «عادی» را توضیح دهد. گزارش بین المللی آزادی مذهبی 2022. این ابهام سپس برای هموار کردن راه برای بایدها و نبایدهای منعطف، مطابق با هوس دولت، به کار گرفته می‌شود و در نتیجه وضعیتی شبیه به هیاهو ایجاد می‌شود.

آنچه سین کیانگ برای اویغورها است، نینگشیا برای هوئی ها است. که بیشترین بخش از جمعیت آنها تنها در این منطقه ساکن هستند. سایر مناطق با حضور چشمگیر عبارتند از چینگهای، هنان، گانسو و یوننان، که در آنها ح‌ک‌چ بسته شدن (و سپس تخریب نهایی) همه مساجدی را که در هر 2.5 کیلومتر مربع قرار دارند، تشدید کرده است، در حالی که فقط یک مسجد را در محدوده معین نگه داشته است. را سیاست «ادغام» 2020.

دولت چین به راحتی تأثیر عربی را که اسلام در همه چیز دارد نمی پذیرد. چه زبان باشد، چه جشنواره ها، یا حتی معماری و متون مقدس. از این رو، این می تواند ترس معمولی از اقتدارگرایی باشد که با سلب آزادی بیان مردم به طور کلی رشد می کند.

تخریب و سینیزه کردن مساجد قبلی هوی

القای فرهنگ خود از طرق مختلف، مساوی با کنترل بیشتر ح‌ک‌چ است. از آنجایی که این نقش در حافظه فرد است که بیشترین اهمیت را دارد، بخشی از شستشوی مغزی روانی.

اقدامات «اصلاح» مسجد نیز نامیده می‌شود، تعداد قابل توجهی از مساجد با حذف «ساختارهای عربی» (گنبد، مناره‌ها، کتیبه‌ها)، و سپس بازسازی سقف‌های سینیزه‌تر به جای آن، شاهد نوسازی بوده‌اند.

این روند با یک قیام توده ای در اوت 2018 آغاز شد، زمانی که تلاش برای برداشتن گنبد متعلق به مسجد بزرگ Weizhou واقع در Tongxin، Ningxia صورت گرفت. این راهپیمایی به طور سیستماتیک با ترساندن مردم محلی برای امضای حکم تخریب، که منجر به حذف ساختارهای «ناخواسته» بر فراز مسجد در سال 2019 شد، سرکوب شد. در همان سال، مسجد نانگوان مستقر در گا ژوانگ مجبور شد گرما را تحمل کند. هر دو مسجد بعدها به زیارتگاهی تبدیل شدند. در سال 2021، گنبد و مناره‌های مسجد دونگوان بلافاصله تخریب شد و بخش سینی‌سازی باقی ماند.

اختلافات مذهبی در چین

سرکوب تشدید شده ح‌ک‌چ علیه جامعه مسلمانان هوی، گفته مارتین نیمولر، ناراضی دوران نازی‌ها را درست می‌سازد، «…سپس آنها به دنبال من آمدند و دیگر کسی نبود که به جای من صحبت کند». نفرت باعث ایجاد نفرت می شود، و همینطور در مورد این فرقه مسلمان که جمعیت نسبتاً بسیار بیشتری نسبت به اویغورها دارد، همه اینها به لطف حمایت نظامی آنها از دولت چین برای دستگیری اویغورها است.

هوی ها بر خلاف قبیله خود که در زبان و سنت آنها بیشتر “چینی” تلقی می شود، اویغورها را به سمت گرایش های افراطی بیشتر میل می کنند. برای هر دو، اویغورها و تبتی ها، جامعه هوی تنها هدفی است که به ح‌ک‌چ کمک کرده تا جوامع خود را برای تقریباً یک قرن اعدام کند. با این وجود، اگر به تاریخ مذهبی چین برگردیم، همه اینها به یک بیزاری محض از هر دو طرف ختم می شود، جایی که هر سه فاقد احساس پذیرش هویت فرهنگی متمایز یکدیگر بودند.

همچنین بخوانید | پس از رای ممتنع در رای گیری علیه چین در سازمان ملل، هند برای حقوق بشر مسلمانان اویغور مبارزه می کند

همچنین بخوانید | سازمان ملل از چین خواست تا زندانیان مسلمان اویغور در سین کیانگ را آزاد کند و غرامت بدهد.