بافندگان سنتی بنگلادش به دلیل رونق کارخانه ها توسط یک نخ آویزان می شوند “class =” ff-og-image-inserted “> در سوله های کوچک قلع در یک شهر خارج از داکا ، پایتخت بنگلادش ، دستگاه های چوبی با مهارت به کار رفته توسط یک گروه زن و مرد – برخی از کشورها آخرین بافندگان سنتی – همانطور که کارخانه های بزرگ تولید پوشاک گزینه های ارزان تری را از بین می برند. بافته های سنتی چند صد ساله این کشور بسیار مورد توجه بود ، به طوری که اشراف از آسیا و اروپا لباس های ماسلین عالی می پوشیدند. اما طی دو دهه گذشته ، بنگلادش با 4000 کارخانه تولید لباس برای شرکت های بزرگ خرده فروشی Primark و H&M به یکی از بزرگترین صادرکنندگان پوشاک آماده تبدیل شده است. باقیمانده بافندگان سنتی مانند 55- محمد طاهر یک ساله ، که آخرین خانواده اوست که شغل معروف یک بار را جشن گرفت. طاهر به پدربزرگم گفت: “پدربزرگ و پدربزرگ من بافنده بود و همه اجداد من در حال بافتن بودند.” خبرگزاری فرانسه در حالی که با چند صنعتگر دیگر در روحیت پور ، شهری در 20 کیلومتری داکا ، در یک قلع حلبی نشسته بود. دو پسر طاهر ، روحیت پور را برای یافتن کار به پایتخت ترک کرده اند ، و تمایلی به انتخاب نوع هنر در حال مرگ ندارند. “هنگامی که جایزه گرفت” سه قرن پیش ، روحیت پور یکی از بزرگترین قطبهای منطقه در تولید ریه ها – سارافون های سنتی که توسط مردان استفاده می شود. در روهیت پور و روستاهای مجاور 4000 دستبافت وجود داشت که 12000 بافنده مشغول به کار بودند. چودوری عبدالرحمن ، تاجر محلی ، با یادآوری داستانهایی از پدر و عموهایش كه پارچه را برای عروسی خود خریده بودند ، گفت: یك ریه دستباف از روهیتپور “دارایی گرانبهای” بود. “حمیده حسین” مورخ در مورد منطقه تاریخی ای که اکنون به عنوان بنگلادش و ایالت بنگال غربی در هند شناخته می شود ، گفت. اکنون ، فقط دوازده بافنده – با میانگین سنی 50 سال – در روحیت پور باقی مانده اند و به گروه کوچکی از مشتریانی که هنوز مایل به جذب ریه های نرم و دست ساز هستند ، خدمت می کنند. “ریه های ما گران است محمد رفیق بافنده 45 ساله روحیت پور به خبرگزاری فرانسه گفت: “هنوز بعضی از مردم ما را به دلیل نرمی لباس دست ساز ترک نکرده اند. اما او اعتراف می کند که حرفه اش در حال نابودی است. اشتغال در این شهر تقریباً به ده کارخانه تولید پلاستیک ، منسوجات و جوت منتقل شده است که بیش از 10 هزار نفر در لیست حقوق دارند. “آنها (کارخانه ها) صنایع بافندگی با انرژی الکتریکی به ارزش صدها وی گفت: “آنها می توانند ریه ها و ساری ها را بسیار ارزان بسازند. ما از نظر قیمت نمی توانیم با آنها رقابت کنیم.”

 بافندگان سنتی بنگلادش که به دلیل رونق کارخانه ها توسط یک نخ آویزان شده اند.